Hoe welkom en gasvry is ons teenoor vreemdelinge ?
“Everyone is homesick ! het Kent Ira Groff opgemerk. Almal wil graag behoort aan ‘n groep of aan ‘n vriendekring. Natuurlik is die kerk die volmaakste model, wat ons Here Jesus Christus vir ons gegee het, waar vreemdelinge kan tuiskom in ‘n geloofsgemeenskap. Jesus Christus het immers gekom vir sondaars, vir vreemdelinge wat ver staan van God en van hul medemens. In Christus Jesus het ons naby aan God gekom en nader aan ons naaste gekom. Tog ontbreek gasvryheid in die meeste Christelike kerke. In plaas van insklusief te wees is ons dikwels ‘n eksklusiewe groep wat tuis voel met ons eie mense, met wie ons bande het oor baie jare. Ons wil nie graag die gemaksone verlaat van bekendes en vriende maak met die vreemdelinge nie. Dan ontbreek dit ons aan die Christelike gasvryheid. In Gen 18: 1 – 15 is die verhaal van Abraham wat sit by die bome van Mamre, in ‘n vreemde land, want God het hom mos gestuur vanuit Ur van die Galdieërs die woestyn in. Terwyl hy sit by sy tent sien hy drie mans van ver aankom. Hy draf na die vreemdelinge en nooi hul uit om te kom rus onder die bome en vir hul water te gee. Meer nog, hy draf na Sarah en beveel haar om 16 kg meel te vat en roosterkoeke te maak. Hy draf na sy slaaf en beveel hom om ‘n kalf te slag en gaar te maak. So sit hy dan die roosterkoeke, kalfsvleis, botter en melk neer voor die totale drie vreemdelinge. Min wetende dat die drie vreemdelinge vir hom meer gaan beteken as wat hy vir hulle beteken. Want dit blyk toe later dat hul boodskappers van God is, wat vir hom die goeie boodskap bring dat Sarah oor ‘n jaar later ‘n seun in die dié wêreld sal bring. So sou die belofte van God dat Abraham ‘n groot nageslag sal hê in vervulling kom. Dink ook aan Boas se gasvryheid aan Rut, ‘n Moabitiese vrou wat koring in sy lande opgetel het. Uit sy gasvryheid het ‘n huwelik ontstaan, waaruit Dawid gebore sou word, uit wie se nageslag die Messias gebore sou word.
Die Here Jesus Christus het in sy bediening uitgereik na die gemarganiseerdes in die samelewing soos die tollenaars, blindes, kreupels, melaatses, siekes, die weduwees, die prostitute, die kindertjies en almal wat van min waarde was. Juis daarom moet die kerk nie veroordelend wees nie, maar ondersteunend. Die kerk moet ‘n “tuiste” skep ook vir die “andersheid” van vreemdelinge. Die kerk is anders as enige ander samelewingstuktuur: “There is nothing like the local church.” Eers wanneer God se gemeentes geleer het om gasvry te wees, sal ons ook soos Abraham ontdek dat die vreemdelinge vir ons meer beteken, as wat ons vir hulle beteken. (Vergelyk Nelus Niemandt se opmerkings in sy boek: Nuwe Drome vir nuwe werklikhede)
“A truly missional church integrates worship with welcome ! ”, aldus Eddie Gibbs en Ryan Bolger. Parker Palmer het gesê: “The strander is not simply one who needs us. We needs the strander.” Geestelike vorming vind juis plaas deur gasvryheid.
As ons ons kerke en gemeentes wil uitbou, sal ons moet leer om soos Abraham en Jesus Christus vreemdelinge met gasvryheid te ontvang. Wie die vreemdeling ontvang, ontvang ‘n gestalte, ‘n boodskapper van onse Here Jesus Christus.
(Ds. Paul Odendaal is leraar van NG Kerk Adelaide)
NG Kerk Adelaide 