OM TEVREDE EN DANKBAAR TE LEWE!

Ons mense is altyd geneig om te dink as ons ryker was, of mooier was, of maerder was, of meer geleenthede het, sal dit met ons beter gaan. Ons is geneig om met alles ontevrede te wees en altyd te strewe om meer te besit. Daarom dink ons baie keer dat materiële dinge geluk kan koop.

Dit laat ‘n mens dink aan die mitiese verhaal van Koning Midas wat verskriklik graag ryk wou wees. ‘n Feëtjie het eenkeer sy ongelukkigheid raak gesien en hom gevra wat hom makeer. Hy het geantwoord dat hy ook graag ryk wou wees soos die ander konings, dan sou hy gelukkig wees. Die feëtjie het sy wens aangehoor en vir die koning gesê dat alles waaraan koning Midas sou raak, sal in goud verander. Die koning was skepties, maar tog bly.

Sowaar alles waaraan die koning geraak het, het spoedig in goud verander. Dit was wonderlik hoe koppies, glase, mure, beddens, ja alles in goud verander. Spoedig was hy die rykste koning en dit het hom baie bly gemaak. Almal het na hom opgesien.

Maar spoedig het die nuutheid van sy gawe verdof – dit was nie meer so lekker dat alles in goud verander het nie. Selfs die gras, die bome, die blomme het alles in dooie goud verander. Koning Midas het begin nadink, hoe hy die groen gras en die bome se blare en die reuk van die blomme mis en hy het bitterlik begin huil. Hy het besef dat goud en rykdom nie alles is nie.

Toe kom koning Midas se dogter in om hom te vertroos. Toe sy aan hom raak het ook sy in goud verander. Nou was koning Midas totaal eensaam, sy sug na rykdom het ook sy enigste dogter van hom weggedryf. Hy was nou alleen met al sy goed, maar sonder enige vreugde.

‘n Mens kan inderdaad in ‘n wêreld van goud leef, maar totaal eensaam! Dit is waaroor die gelykenis van die ryk dwaas in ons gelykenis handel. [Luk 12: 13 – 21] Die ryk man wou meer en meer en het sy skure vol gemaak. Maar ewige geluk het hom ontbreek, Die dood het hom kom haal, nog voor hy sy goed kon geniet. Die gelykenis sê daarom dat ‘n mens jou skat by God moet bymekaar maak, want eers dan het jy permanente rykdom.

Natuurlik kry ‘n mens ryk en arm dwase. ‘n Dwaas is iemand wat dink dat geld vir hom geluk kan koop. Daarom kan ‘n arm man, ook ‘n dwaas wees as hy dink geld sal vir hom alleen vreugde bring.

Geld is soos seewater – hoe meer jy drink, hoe dorser word jy. Dit is waarom die Nasionale Lottery vir mense so aangryp. Jy droom nie van hoe jy ander kan help nie, maar eerder wat ek met die miljoen kan doen.

Materialisme bring indiwidualisme (elkeen vir homself), wat weer eensaamheid meebring. So aborteer ons God en ons medemens uit ons lewe. Ons verloor ons deernis en medelye met ons medemens. On verval in depressie want ons leef vir onsself en nie vir ‘n hoër doel nie. Daarom het ons niks meer om voor te lewe nie. So verloor ons die hoop en die sin van ons eie lewe.

Ons is so gespanne oor die dinge wat ons kan verloor, dat ons in spanning, depressie, gejaagdheid, minderwaardigheid en angs lewe. Inderdaad word ons goed ons god. Ons kan maklik sê, maar ek sal nie val vir die geldgod nie. Maar die geldgod vang ons.

Luister na die verhaal van Ds. Walter Luthi, ‘n Duitse teoloog: Hy vertel van die geslepe ou jakkals, wat ‘n plattelandse dorpie geteister het. Elke nag het hy hoenders, duiwe en lammers gevang.

‘n Paar opgeskote seuns het besluit hulle sal hom vang, ‘n tou om sy nek bind en met hom deur die strate paradeer. So sal hulle die onbetwiste helde van die dorp wees. So gesê, so gedaan. Met ‘n gelukskoot kom hulle op die lê-plek af. Dadelik kommandeer hulle die jongste onder hulle, die skraalste om by die gat in te kruip, natuurlik om die jakkals te vang en uit te bring. Vol bravade duik die seun in die gat in. Triomfantelik roep hy: “Ek het hom. Ek het hom. Ek het hom!” Maar toe begin die grond te bewe en die stof slaan op. Doodsbenoud roep die seun. “Hy het my! Hy het my! Hy het my! Eina! Hy het my!” So gaan dit ook met materiële dinge. Jy dink nog jy beheer dit, dan beheer dit jou.

Dit is juis hierdie geldgod wat twiste bring in families en in huwelike en selfs tussen lande. Baie van Afrika se oorloë gaan oor bloeddiamante en olie. Dan geld natuurlik die wet van die oerwoud, “die sterkste wen.” Twiste, stryd, oorlewing, maak dat mense soos die diereryk elkeen vir homself baklei en nooit die ander raaksien nie.

Dit is soos ‘n venster. Kyk ‘n mens deur die venster, dan sien jy ander mense raak. Verf jy ‘n lagie silwer agterop, dan sien jy net vir jouself.

Wie vir homself lewe, lewe sonder vreugde en sonder hoop. So ‘n mens sterf ook sonder sekuriteite, want ‘n doodskleed het geen sakke nie. Die Woord sê egter dat God wil hê, dat ons in vreugde en blydskap en in eenvoud moet lewe, met die kinderlike vertroue dat God vir ons sorg. Ons moet leer om te minimaliseer, ons hoef nie alles te hê nie.

Ons moet dinge koop oor hulle nuttigheid en nie oor die status wat dit vir ons gee nie. (to impress people)

Ons moet leer om te kan weggee. (gawes)

Ons moet leer om in afhanklikheid voor God te lewe. (Saligsprekinge)

Ons moet leer om te bid: “Ons Vader, gee ons vandag ons brood.” Ons moet leer om in dankbaarheid te lewe – liewer ‘n halwe skewe brood met vrede, as ‘n huis vol kos met ‘n getwis daarby.

Ons moet leer om ongekompliseerd te lewe.

Ons moet waardeer wat ons het – Soos die Gamat wat op die parade in Kaapstad vir die deftige dame wat klaar oor alles wat so duur is, gesê het: “Madam djy moenie kla nie, ons het elke dag ‘n gratis trip om die son.”

Geniet die dinge wat God vir jou gegee het, al is dit nie die luukste of nuutste op die mark nie. Geniet die lewe saam met jou vrou en jou kinders. Geniet die lewe.

Geniet die dinge wat geld en goud nie kan koop nie, soos ‘n park, ‘n biblioteek, ‘n katedraal. ‘n Mens hoef nie iets te besit om dit te geniet nie. Geniet in oorgawe die lewe, die skepping, die seisoene, mense, jou lewensmaat, jou kinders, jou vriende, jou gesondheid of ‘n boek.

Iemand het eenmaal gesê dit is genade om nie te veel te hê nie en dit is ook genade om nie te min te hê nie. Ernst Schumacher het gesê: “Small is beautiful.”

Leer om die klein dingetjies in die lewe te geniet. Wanneer ons bid: “Lord let your Kindom come!” moet ek ook bid: “Lord, let my kingdom go.”

Leer om in eenvoud en in vreugde te lewe. Ons grootste skat is nie wat ons besit nie, maar wat in ons is, naamlik die geloof in Jesus Christus ons Here. Niks en niemand kan ons hiervan beroof nie. Daarom sê die Heidelbergse Kategismis dan ook by Vraag 1: “Wat is jou enigste troos in lewe en in sterwe?”

Dan antwoord die Kategismus: “Dat ek met liggaam en siel, in lewe en in sterwe nie aan myself nie, maar aan my getroue Verlosser, Jesus Christus behoort. Hy het met Sy kosbare bloed vir al my sondes ten volle betaal en my uit alle heerskappy van die duiwel verlos. Hy bewaar my op so ‘n wyse, dat sonder die wil van my hemelse Vader, geen haar van my kop kan val nie. Alles moet inderdaad tot my saligheid dien ….”

Wat is meer vertroostend as om te weet ek hoef nie vas te hou aan my aardse skatte nie, maar dat God my vashou en dat elke haar op my kop getel is. AMEN

[Verskeie bronne is gebruik in die samestelling van die preek.]

(Ds. Paul Odendaal is leraar van die NG Kerk Adelaide.) 

OM JOU KRUIS TE DRA ….. IS ‘N VERRYKENDE ERVARING

Soms gebeur dit dat iemand op pad vakansie toe is, maar dan gebeur daar iets onvoorsiens en ‘n mens se vakansieplanne is lelik deurmekaar. Of iemand is die oggend op pad werk toe, maar daar gebeur ‘n ongeluk en in plaas van by die werk, bevind so iemand hom in die hospitaal.

Dit is presies wat ook gebeur het met Simon van Sirene. Simon van Sirene was ‘n man uit Noord-Afrika, wat heelwaarskynlik ‘n swartman was. Hy was of met ‘n besoek of met werksverpligtinge in Jerusalem gewees. Heelwaarskynlik het hy buite Jerusalem kamp opgeslaan en elke oggend ingegaan stad toe, Jerusalem toe.

‘n Sekere Vrydagoggend was hy weereens besig om in te gaan stad toe, Jerusalem toe. Sy dag se planne het toe heeltemal verander. Terwyl hy op pad was, loop hy verby ‘n peleton Romeinse soldate wat drie gevangenisse begelei na Golgota, die plek van teregstelling. Simon het gesien een van die gevangenisse kry swaar onder die kruis. Wat hy egter nie geweet het nie, is dat die man Jesus van Nasaret is wat die hele wêreld se sonde gedra het. Niemand wou vir Jesus help met Sy kruis nie. Dit was vir ‘n Jood totale vernedering om ‘n kruis, ‘n vloekhout vir iemand anders te help dra.

Die Romeinse soldate sien toe vir Simon van Sirene raak, wat nie ‘n Jood was nie. Hulle gryp toe hierdie Afrikaan om vir Jesus te help om Sy kruis te dra. En so verander Simon van Sirene se planne vir daardie Vrydagmôre.

In plaas van Jerusalem se rigting te loop, moes hy loop in die rigting van Golgota en dit nogal met ‘n swaar kruis op sy skouer van iemand wat hy kwalik ken. Het hy maar 15 minute vroeër daar verby gekom of 20 minute later daar verby gekom. Heel waarskynlik het hy homself verwyt. Waarom moet ek nou juis hierdie kruis dra?

Daardie Vrydagmôre het Simon se planne sleg verkeerd geloop. Maar dit was nie ‘n toevalligheid nie. As gelowige weet ons dat niks toevallig in ons lewe gebeur nie. Nee, die feit dat ‘n bepaalde persoon, by die naam van God bekend, Simon van Sirene, juis toe in Jerusalem was, juis toe op pad uit die veld terug na die stad was, dit alles was die beskikking van God.

God het op daardie oomblik iemand nodig gehad en Hy gebruik ruwe soldatehande om iemand vir hom te gryp. Uit sy eie sou Simon van Sirene nie eers daarvan droom om uit sy eie vir Jesus met sy kruis te help nie. Daarom gryp God in. As Hy dit nie gedoen het nie, sou Simon van Sirene seker nooit vir Jesus van Nasaret leer ken het nie. Simon van Sirene se planne het daardie Vrydagoggend lelik deurmekaar geloop. Hy is opgesaal met ‘n kruis, waarvoor hy nie gevra het nie. Maar God laat alles ten goede meewerk. Daardie deurmekaar Vrydag, word toe sy Goeie Vrydag en daardie kruis, die kruis van sy verlossing.

Ons het alle rede om te aanvaar dat Simon deur hierdie kruisdra – episode tot bekering gekom het. As Markus vir ons hierdie selfde verhaal vertel in sy Evangelie, sê hy dat Simon die vader was van Alexander en Rufus. En as Paulus aan die Romeine skryf, laat hy groete weet aan Rufus en sy moeder. Hieruit kan ons aflei, saam met baie skrifverklaarders dat Simon en sy huis, sy vrou en sy seuns, almal volgelinge van Jesus Christus geword het. Sy kruisdra het vir hom groot voordeel gebring. Simon is langs die pad voorgekeur deur ‘n soldaat. Nee, meneer, nie na Jerusalem nie, maar na Golgota. En tog sou die pad hom na die nuwe Jerusalem lei.

Wonder u ook partykeer oor u eie kruis? Wonder u ook waarom moet dit juis u wees wat hierdie kruis moet dra? Simon het ook gewonder waarom juis hy daardie kruis moet dra. Geen groter voordeel kon hom getref het as die kruis wat God op daardie dag op hom gelê het nie. En nie net vir hom nie, maar ook vir sy hele gesin.

Paulus kla nie oor die doring in sy vlees nie, nee, hy roem eerder oor die doring in sy vlees. Sy doring, sy kruis (ons weet nie, wat dit was nie) het hom vry gemaak van hoogmoed, hom eerder swak gemaak sodat hy sterk vir die Here kon wees. Sy kruis het hom die grootste apostel gemaak.

Miskien is jou kruis dat jy senuweeagtig is tussen baie mense. Maar juis hierdie kruis maak dat jy sensitief is vir ander mense se gevoelens.

Miskien is jou kruis siekte. Maar juis hierdie kruis maak dat jy nie oppervlakkig die lewe beleef nie, maar juis ‘n diepte-ervarings van die lewe het. Jy kan soveel vir ander mense beteken en vir hulle bemoedig.

Miskien is jou kruis dat jy sukkel om finansieel deur te kom. Maar hierdie kruis maak jou meer waarderend teenoor dit wat na jou kant toe kom.

So kan ‘n liefdesteleurstelling of die dood van ‘n geliefde jou ‘n dieper ervaring van die lewe gee.

Miskien is jou kruis jou diepe besef van sondeskuld wat vir jou te groot geword het. Jy verwyt jouself elke dag. Hierdie kruis kan jou lewe verander sodat jy die Here Jesus leer ken as jou Verlosser.

Nee, God straf ons nie as Hy ‘n kruis op ons lê nie. Net een maal het Hy iemand waarlik gestraf met ‘n kruis; toe sy eie Seun wat met ‘n kruis op sy skouer by die stadspoort van Jerusalem uitgestrompel het. Sodat die kruis wat ons soms moet dra vir ons ten goede kan kom, vir elkeen wat in Hom glo.

Ook jou kruis is nie ‘n toevalligheid nie. Dit het ‘n doel in jou lewe. Aanvaar ook jou kruis as ‘n verrykende ervaring.

Jou kruis is nie jou verleentheid nie, maar jou geleentheid. Gaan sit en gaan soek die pluspunte wat jou kruis vir jou bring. So kan jou kruis vir jou ‘n verrykende ervaring word. Jou kruis kan vir jou ‘n geloofservaring word soos dit vir Simon van Sirene was.

[Die hooftrekke van die preek, kom uit aantekeninge van ‘n preek wat ek iewers gelees het. Die skrywer het ek vergeet.]

(Ds. Paul Odendaal is leraar van die NG Kerk Adelaide)

TERWYL ONS MEKAAR AFSKRYF, SKRYF GOD VIR ONS IN GENADE OP.

Elke dag is ons besig om mekaar te oordeel en te veroordeel. Ons doen dit met ons woorde, gesindheid, dade, houdings en gedagtes. Miskien is dit die rede waarom ons so graag wil hê dat die kerk moet preek oor oordeel.

Lidmate wil graag hê dat dominees elke Sondag moet preek oor sonde en oor die oordeel van God.

Baie lidmate skep ‘n behae daarin om te luister na veroordelende prediking. Lidmate sê dominees preek te min oor sonde, die oordeel, die hel, die vuur en die duiwel. Hulle sê: Dominee, jy moet preek oor sonde, en oor die hel en die vuur. Jy moet mense bang preek dat hulle kan wakker skrik. Hulle hare moet regop staan, so moet jy vir hulle preek. Mense wil van die vuur en die hel en die oordeel hoor – wat ANDER veroordeel .

Ek lees van ‘n predikant in Engeland in die begin van die vorige eeu wat so goed was om te oordeel en die hel aan mense te verkondig dat hulle op ‘n sekere Sondag aan die pilare van die kerk vasgeklou en geskreeu het: “Help ons gaan verlore!”

Genade en oordeel is twee kante. Wat moet verkondig word?

In Jesaja 61: 1 – 2 voorspel die profeet Jesaja eerste die genade-jaar van die Here en dan daarna verkondig Hy die oordeel. Met ander woorde die profeet Jesaja voorspel daar sal eers ‘n genadejaar wees en dan sal die oordeel van God aanbreek. Jesus Christus se geboorte sal die begin van die genadejaar aankondig en die genadejaar sal voortduur tot en met die wederkoms. Eers met die wederkoms sal die oordeel van God inwerking tree.

Die Here se eerste koms is die genadejaar en Sy tweede koms is die wederkoms, die oordeelsjaar.

In Luk 4: 16 – 30 het die Here Jesus die profeet Jesaja in Jes 61: 1 – 2 woordeliks aangehaal, maar het opgehou net voor die laaste gedeelte van vers 2 wat lui: “… die dag waarop ons God sy vyande straf.” Hy het met ander woorde Jesaja aangehaal tot en met die genadejaar, toe opgehou lees en die boekrol toegemaak en toe gaan sit om te preek. Hy het nie die gedeelte van die oordeel gelees nie, omdat dit eers later kom. Jesus het nie die Joodse gebruik gevolg om Sy preek met oordeel af te sluit nie. Juis daarom was dit een van die redes waarom die skrifgeleerdes en die Jode Hom verwerp het.

Jesus Christus het hierdie profesie in vervulling laat gaan. Hy het gekom om die genadejaar aan te kondig. Hy het nie gekom om te veroordeel nie, daarom staan daar:

…. om die Evangelie aan die armes te verkondig (hulle wat armoedig voor God        is)

….. vrylating vir gevangenes (hulle wat gevang gehou word deur hul sondes)

….. herstel van die gesig van die blindes (hulle wie nog blind vir die Here is)

….. Hy het gekom om die genadejaar aan te kondig.

Geliefdes, daarom skilder die Nuwe Testament nie vir God as ‘n harde ongenaakbare despoot nie, maar as ‘n liefdevolle God.

Stephan Joubert beskryf dit duidelik: “Terwyl ons mekaar afskryf, skryf God ons in genade op.” Ons kan so maklik met ‘n veroordelende fingerwysing, mekaar afskryf en veroordeel. Ons weeg mekaar en as ons iemand te lig beskou – ignoreer ons dié persoon of smeer sy naam swart. Met veroordelende harte weeg en beoordeel ons mekaar. Vir genade is daar geen plek nie.

Daarom is my werk nie om vir u te vertel wat u moet doen en nie moet doen nie, Ek moet nie die oordeel van God aan u verkondig nie, dit is God se werk met die Wederkoms. Nee, my taak is om elke Sondag aan u ‘n ander kant , ‘n ander fasset van God te verkondig. Om God se liefde in al sy veelkleurigheid en vrolikheid aan u te verkondig. My taak is nie om u met prediking te veroordeel nie, maar om vir u elke Sondag te verkondig dat God vryspreek en lief het.

Daarom het die Here Jesus ook die owerspelige vrou in Joh 8 nie veroordeel nie, maar aan haar genade betoon omdat dit die genadejaar van die Here Jesus is. Wanneer die kerk iemand vermaan of tugtig, is dit nie om iemand te veroordeel nie, maar om so iemand reg te help (op te help). Daarom geskied die kerklike tug altyd in liefde.

Die genadejaar strek vanaf Christus se geboorte tot en met Sy wederkoms. Daarom leef ons hier in die jaar 2018 nC in die genadejaar van die Here.

Eers as die horlosie en die kalender van hierdie wêreld gaan staan hou die genadejaar van God op.

Tot dit egter gebeur moet die kerk van die Here die genadejaar verkondig.

Daarom preek ons Gereformeerde dominees so min oor die hel en oordeel van God: omdat ons nog in die genadejaar van die Here lewe. Dit is die GENADEJAAR! U as Nuwe – Testamentiese gemeente, Adelaide lewe binne in die genadejaar. Wat ‘n voorreg?

Daarom is dit my vreugde om elke Sondag aan u die GENADEJAAR van die Here te verkondig. Om elke Sondag ‘n anderkant of fasset van God se liefde, genade en deernis aan u te verkondig. U moet elke Sondag verwonderd staan voor God se ongelooflike liefde.

Wanneer die Evangelie so gebring word dat dit jou bang maak, is daar ‘n probleem. ‘n Bangmaak Evangelie het in homself die kiem van dwaalleer. Die woord EVANGELIE beteken immers “goeie tyding” of “goeie boodskap” en daarom wil die Evangelie jou vry maak, jou los maak. Ja, die Evangelie wil vir jou vreugde en blydskap bring. Die toets van suiwer Woordverkondiging is of die Woord “vry maak” om ‘n nuwe verloste lewe te lewe.

Mense word nie verander deur bangmaak – prediking nie, maar deur liefdevolle prediking, waarin hulle telkens verstom staan voor die wonder van God se liefde vir die wêreld.

Jubel in die Here, Gemeente! Julle is bevoorreg om in die genadejaar van ons Here Jesus Christus te lewe.

Omdat ons in die genadejaar van die Here lewe en die Here aan ons, soos aan die owerspelige vrou in Joh 8 genade betoon, moet ons ook aan mekaar genade betoon.

Daarom staan daar in Luk 6: “ Moenie oordeel nie, en oor julle sal nie geoordeel word nie. Moenie veroordeel nie, en julle sal nie veroordeel word nie. Spreek vry, en julle sal vrygespreek word. Gee, en vir julle sal gegee word.”

Daarom moet ons nie op boemelaars neersien nie …. hulle lewe van ons menslikheid. Daarom moet ons nie ‘n ongehude moeder verwerp nie …. hulle soek net vergifnis. Daarom moet ons nie van gevangenes vergeet nie …… hulle wil besoek word. Daarom moet ons nie Vigs-slagoffers veroordeel nie …. hulle soek aanvaarding. Daarom moet ons nie op armes neersien nie ….. Hulle soek ons respek. Daarom moet ons nie siekes vergeet nie …. hulle lewe van ons belangstelling. Daarom moet ons nie van sterwendes vergeet nie ….. want hulle lewe van ons deernis. Daarom moet ons nie ons vyande vergeet nie ……. want hulle soek ons vergifnis.

Ons moet genade betoon, omdat aan ons genade betoon is. Want sien ons lewe in die genadejaar van die Here Jesus Christus.

U en ek is nie so oulik soos ons partykeer dink nie. Ons besittings, talente, geleerdheid, gesondheid is alles maar genade. Paulus sê ons is slegs maar voorwerpe van die Here se ontferming. Juis omdat ons voorwerpe van die Here se ontferming is, behoort ons dit nie moeilik te vind om in genade, in liefde en in ontferming met mekaar saam te leef nie.

Gemeente, dank God dat ons nog in die GENADEJAAR van ons Here Jesus Christus leef. GOD SE GENADE IS DAAROM GROTER AS SY OORDEEL.

Dit is daarom vir my ‘n groot vooreg om elke Sondag aan u die Here se genade te verkondig. Ons leef uit Sy genade ….. want sien ons lewe in die genadejaar van onse Here Jesus Christus. AMEN

(Ds. Paul Odendaal is leraar van die NG Kerk Adelaide)