NG Kerk Adelaide

SKRIFLESING: 1 Samuel 1:4-20

’n Mens kan veertig dae sonder kos lewe.

’n Mens kan drie dae sonder water lewe.

Maar ’n mens kan nie een dag sonder hoop lewe nie.

Elke mens het ’n dringende behoefte aan hoop. Daarom sê 1 Kor 13: 13 “En nou bly geloof, hoop en liefde,  hierdie drie –  maar die grootste hiervan is die liefde.” Hoop word geprioriseer as een van die drie belangrikste sake in die Christelike geloof.

In ons gelese gedeelte lees ons van ‘n vrou, Hanna wat aan die einde van haar hoop gekom het. Sy was getroud met Elkana, maar sy was kinderloos. Elkana se ander vrou Peninna, het egter kinders gehad. Vir Hanna was haar kinderloosheid vir haar ’n erge krisis. Boonop het Penninna vir Hanna gelag en geterg oor sy nie kinders kon kry nie. Elkana het vir Hanna baie lief gehad, maar nie eers die troos kon Hanna optel uit haar toestand van hopeloosheid nie.

Penninna was tipies soos baie wêreldse mense is. Jy lag en jy trap op die een wat op die grond lê. Mense spot met die hulpelose, die swakke en dié sonder hoop. Jy sien dit in die skole en speelparke waar kinders mekaar boelie. Maar jy sien dit ook elke dag gebeur tussen grootmense. In die werksplekke en samelewing trap mense op mekaar om bo uit te kom. Diegene wat dit nie gemaak het nie, word gespot. Dit vererger die emosies van hopeloosheid.

Hooploosheid, is die ergste toestand waarin jy jou kan bevind. Behalwe kinderloosheid, kan armoede, werkloosheid, ‘n liefdesteleurstelling, siekte, lewenskrisisse en vele ander teleurstellings jou laat hoop verloor. Dan verloor die lewe vir jou sin.

Daar staan in vers 6 dat haar “mededinger” haar so getreiter het om haar seer te maak. So het dit jaar na jaar gegaan as Hanna opgaan na die huis van die Here, het Pennina haar getreiter, omdat sy net  een deel van die offervleis gekry het. Hanna het so gehuil en wou nie eet nie. Dit was vir haar ‘n vernedering.

Hanna, was so sonder hoop dat sy in die tempel ingevlug het en met haar hooploosheid na God gegaan het. Sy was wys en verstandig. Die enigste plek waarnatoe jy kan vlug met jou hooploosheid is na God. Daar in die tempel alleen het sy gebid, dat net haar mondhoeke beweeg het. Sy het ‘n gelofte afgelê by die Here dat as die Here vir haar ‘n manlike nasaat sal gee, sal sy die kind aan die Here wy en geen skeermes sal oor sy kop kom nie.

Eli, die priester wat by die tempel se deuropening gesit het, het gedink sy is dronk. Eli het haar aangespreek en beveel om ontslae van die wyn te word. Toe verduidelik sy vir hom dat sy nie dronk is nie, maar dat haar hart ontsteld is. Toe sien Eli vir haar met nuwe oë raak en gee vir haar hoop in vers 17: “Eli het haar geantwoord en gesê: “Gaan in vrede! Die God van Israel sal jou versoek, dit wat jy van Hom gevra het, toestaan.” Met hierdie nuwe hoop het sy uitgegaan, geëet en nie meer droewig gewees nie. Sy kon nou lewe uit die hoop wat priester Eli vir haar gegee het. So moet ons ook nie met eerste oogopslag mense oordeel nie. Kyk ‘n tweede keer, soos Eli en dan sal jy eers regtig die nood van ‘n ander raaksien.

Die vraag vanmôre is ons soos Pennina, wat mense se hopeloosheid groter maak, of is ons soos Eli wat vir ander mense hoop bring?

Die wêreld is in hopelose omstandighede. Mense het hoop dringend nodig. Daarom moet kerke eilande van hoop wees en ons as gelowiges moet die vlam van hoop bring, waar daar net die donkerte van wanhoop is.  

Met die groot droogte van 2019, wat sommiges beskryf as die grootste droogte in 300 jaar, wat oor 7 jaar gekom het, was die landbou nywerheid in ‘n erge krisis. Die hele Nood Kaap, Oos Kaap en dele van die Wes Kaap was in die wurggreep van ‘n ernstige droogte. Selfs op hede is die droogte nog steeds nie verby nie. In Namakwaland, Boesmanland en groot dele van die Karoo, het baie boere feitlik alles verloor. Hulle was nie eers instaat om hulle kinders se skoolgelde te betaal nie. Hulle kon nie eers nuwe bande aan hulle voertuie sit nie. Selfs om kos te koop was ‘n uitdaging. Dit het rampafmetings aangeneem.

As jy vandag vir die boere sou vra, hoe het julle daardeur gekom, kry jy deurgaans die antwoord daar was mense wat vir ons hoop gebring het. Al kon hulle nie die situasie  beredder nie, het hulle oral kruisies van hoop geplant. Van oor die hele land het boere lusern en veevoer ontvang. Daar was die skoendoos projek, waar elke boer se vrou ‘n kartondoos met geskenke ontvang het. Boere in die Vrystaat het gratis weiding gegee, vir boere wie sy weiding op is.  Die Sinode van die Noord Kaap, Oos Kaap en Wes Kaap, as ook ander het noodlenigingsfondse gestig, waaruit boere gehelp is om hulle kinders se skoolgelde te betaal.  Hoop het van oral ingestroom, en die boerdery gemeenskap het beleef ander mense gee vir hulle om. Hulle het hoop gekry. Hulle was nie eensaam in hulle ellende gelaat nie.

Op Adelaide het Kerksondermure vir ons gemeenskap 40 JoJo watertenks geskenk, om die gemeenskap met water te help. Tans gee Kerksondermure vir ons maandeliks ‘n groot bedrag geld, om die hongernood in Bezuidenhoudtville  en Lingelethu aan te spreek. Die Post Retief Boerevereniging het in die midde van Covid 19, elke maand ‘n groot bedrag gespandeer vir nood in die dorp. Round Tablers het verskeie projekte, waarmee hulle gereeld vir die behoeftiges en bejaardes hoop bring.  

Al bogenoemde aksies bring hoop. Wanneer jy ‘n sieke besoek, bring jy hoop. As jy ‘n werklose mens of ‘n arme help, dan bring jy hoop. As jy ‘n nodige telefoonoproep maak of ‘n WhatsApp van hoop vir iemand stuur maak jy ‘n verskil.

Ons moet draers van hoop wees.

Peninna, het die moedelose Hanna onderdruk, uitgelag en geteister. Sy het Hanna se wanhoop net groter gemaak.

Maar Eli het Hanna aangehoor en met ‘n belofte van hoop weggestuur. So is ons ook geroep om vir mense hoop te gee. Al kan ons nie al hulle probleme oplos nie, kan ons tekens van hoop vir hulle gee. Ons kan draers van hoop wees.

Toe Eli vir Hanna wegstuur met ‘n belofte van hoop, het niemand gedink dat die vrug van die belofte sou Samuel wees, wat die opvolger van Eli sou word. Samuel sou die volk Israel lei in wysheid.

Wanneer jy hoop uitdeel, sal jy ook somtyds verbaas staan oor die wonderlike uitkomste wat daar sal wees.

Die eerste keer toe Eli vir Hanna geoordeel het, het hy gedog sy is ‘n dronk vrou. Toe hy beter kyk, toe sien hy die nood en hooploosheid in Hanna raak. Hy het met nuwe oë na haar gekyk. Hy stuur haar toe weg met ‘n belofte van hoop. Somtyds oordeel ons ook mense met die eerste oog opslag verkeerd en wil hulle veroordeel. Daarom moet ons bid dat die Here vir ons nuwe oë sal gee om die nood raak te sien en in daardie omstandighede hoop te bring.

Daar sal altyd die Peninna’s wees wat mense afdruk in die lewe. Maar ons as Christene is ook priesters wat draers van hoop moet wees en ander mense moet optel.

Mag die Here ons gehoorsaam maak.                                 AMEN

(Ds. Paul Odendaal is leraar van die NG Kerk Adelaide.)