NG Kerk Adelaide

SKRIFLESING: Joh. 17: 20 – 23 en Joh. 17: 34 – 35

Ons leef in die moderne tyd. Ons leef in die eilandtydperk. Elkeen leef in ’n kokon, onafhanklik van mekaar.

’n Mens kan byvoorbeeld bykans alles aanlyn aankoop vir aflewering, sonder om in ’n winkel in te gaan. Jy kan selfs kos aanlyn aankoop. Jy kan jou vermaak soek op DSTV, Netflix, Showmax of YouTube, sonder om na ’n bioskoop of ’n kunsteteater te gaan. Jy kan met jou selfoon en WhatsApp enigiemand kontak sonder om in ’n ry te staan by die telefoonhokkie, soos in die ou dae. Jy kan inskakel op honderde eredienste, sonder om na die kerk te gaan. Jy kan jou wegneemete sommer by ’n inry-wegneemete kitskoswinkel bestel en die kos by die venster kry, sonder om uit jou motor te klim. Jy kyk sport op televisie en hoef nie meer na ’n sportstadium te gaan nie. Jy stuur ’n e-pos en hoef nie meer na die poskantoor te gaan om ’n brief te pos nie. Jy kan deur Internet in verbinding wees met die hele wêreld, sonder om uit jou huis te gaan. Jy kan selfs werk van die huis doen, sonder om na ’n werksplek te gaan. Die wêreld het wonderlik, positief ontwikkel, maar die nadeel daarvan is dat dit ons eilande van mekaar gemaak het. Ons kan ’n paradyseiland vir onsself skep, met so min as moontlik mense in ons ruimte.  Ons lewe in kokonne, verwyderd van mekaar en werklike gemeenskap met mekaar. Ons het eensaam geraak.   

In die ou dae, 100 jaar en korter gelede, was die mense nie so “cool” nie. Daar was nie telefone nie. Mense het gaan kuier vir mekaar. Elkeen het nie sy eie voertuig gehad nie. Hulle het saamgetrek met ossewaens en in die aand in ’n laer getrek en saamgekuier rondom die kampvuur. 

Hulle het nie televisies gehad nie en Saterdae saamgekuier by die rugbystadium. Daar was nie TV-eredienste nie, en mense het saam aanbid en gekuier by die kerk.  Daar was nie DSTV nie en daarom het mense Saterdagaande bioskoop of inrybioskoop toe gegaan. Daar was nie Netflix nie, daarom was mense gaande oor die rondtrekkende toneelgeselskappe. ’n Honderd jaar gelede moes jy op ander mense staatmaak.

Mense was in verbinding met mekaar en die gemeenskap was gebou op sosiale byeenkomste. Mense het mekaar geken. Mense was met mekaar gekonnekteer. Eensaamheid was skaars.

In die digitale era is ons baie goed gekonnekteer wat afstande betref, maar ons was nog nooit fisies so gediskonnekteer van mekaar nie. Ons het eensame mense geword.

Wat vir die Here Jesus die belangrikste is, is die gemeenskap en “communion” of verbondenheid tussen mense. Een teoloog het opgemerk dat die dissipels en apostels Bybelboeke geskryf het, maar Jesus het nie ’n boek geskryf nie. Hy het ’n gemeenskap, ’n “community” kom vestig tussen mense. Vir die Here is dit belangrik dat mense saam is. Daarom het God  die huwelik geskep, gesinne geskep, families geskep en ook vir Hom ’n volk, ’n kerk geskep. Die meeste leringe van Jesus gaan oor hoe die verhoudinge moet lyk in hierdie verskillende konneksies wat Hy geskep het.

In die tydperk van Covid het ons gevoel hoe erg dit is om fisies nie met mekaar gekonnekteer te wees nie. Dit was vir die mensdom traumaties. Nou geniet ons weer ons vryheid om sosiaal met mekaar te verkeer. Menswees is net sinvol in verhoudinge.

Daarom het Jesus Christus rondom die eerste Nagmaalstafel die brood en wyn ingestel as teken van sy liefdevolle verhouding met ons en wat Hy wil hê ons ook teenoor mekaar moet uitleef.

Wyn is gemaak uit baie druiwekorrels wat saamgepers is. Soos die druiwekorrels saamgepers is, so het die Here vir almal se sonde betaal. Die brood bestaan weer uit baie graankorrels wat gemaal is om as brood gebak te word. Soos die graankorrels saam gemaal is, so het Jesus vir ons almal se sonde betaal.

Wanneer ek die brood en wyn eet en drink, dan erken ek dat ek deel is van die gemeenskap van gelowiges. Dan erken ek dat ek saamgepers en saamgemaal is met ander gelowiges. Ek staan dus in verhoudings. Daarom bely ons in die Credo van die kerk: “Ek glo in die gemeenskap van gelowiges.”

In Johannes 17: 20 – 23 bid die Here Jesus vir eenheid in sy kerk en tussen die gelowiges. Hy bid as’t ware dat daar ’n diep gemeenskap tussen die gelowiges sal wees en ook ’n gemeenskap met die Drie-Enige God, wat in Homself die volmaakte voorbeeld van eenheid sal wees.

Ons mense het ondersteuning nodig. Daarom het ek ’n vriendekring nodig, daarom het ek die kerk nodig. Net so het ek die ACVV of die Boerevereniging nodig. Jy het baie rugsteun nodig.

Eugene Peterson skryf: “Daar kan geen volwassenheid in die geestelike lewe wees nie, geen gehoorsaamheid om Jesus te volg nie, geen heelheid in die Christelike lewe nie, behalwe in die omhelsing van gemeenskap. Ek is nie myself alleen nie.”

Ek het ander nodig. Ek het die gemeenskap nodig. Dit is waaroor die Nagmaalstafel gaan, om mense bymekaar te bring uit verskillende agtergronde, sodat hulle vir mekaar kan omgee.

Die strewe na gemeenskap kan so eenvoudig wees soos om ’n bietjie af te skaal, om met ’n oop gemoed die mense rondom ons te ontdek. ’n Professor aan ’n Amerikaanse Universiteit het bevind dat hy na sy egskeiding baie moes afskaal: onder andere na ’n kleiner perseel, sonder die geriewe wat hy vroeër gehad het. Hy moes sy klere elke Saterdag by die wassery op die hoek van sy straat was. Daar het hy baie mense ontmoet en met hulle gesels en ’n nuwe vorm van gemeenskap is geskep.

Armer mense wat van openbare vervoer gebruik maak, is oop om ’n gemeenskap te vorm en mekaar se lief en leed te deel.

Soldate wat in ’n peloton saam opgelei word en later in die gevegstoneel ontplooi word, vorm ’n gemeenskap van soldate wat na mekaar kyk en hulle lewe vir mekaar sal opoffer.

’n Ware verhaal van ware gemeenskap van gelowiges wat in Oktober 2022, ’n paar weke gelede afgespeel het, is die volgende: “Toe Minnesota-boer Scott Legried nie sy sojaboon-oes kon oes nie, het meer as ’n dosyn mense opgedaag om die werk gedoen te kry. Scott is ernstig beseer in ’n motorongeluk toe hy uitgeswaai het om nie ’n hondjie in die pad raak te ry nie. Scott het van die pad afgegaan, en sy sleutelbeen, ’n skouerblad en sewe ribbes gebreek; twee werwels is gekraak, en hy het ’n platgevalde long en harsingskudding opgedoen. Dokters het gesê hy sal vir ’n paar maande nie op ’n trekker kan klim nie. Dit was ’n probleem, want Scott bestuur sy plaas in die dorp Frost feitlik geheel en al op sy eie, en die oes van sy 600 hektaar mielies en sojabone is sy enigste bron van inkomste. Toe die woord in Frost – met ’n bevolking van 198 – die rondte doen, kon een buurman agtien boere werf om Scott te help. Hulle het met hul toerusting by Scott se plaas aangekom en in ’n japtrap die sojabone geoes. Hulle sal weer terugkom vir die mielies. Scott het gesê: ‘Dit is ’n besige tyd van die jaar vir boere, so dit het die wêreld vir my beteken. Maar ek dink ek was regtig nie verbaas nie. Ek is gelukkig om in ’n gemeenskap te woon waar mense nog altyd na mekaar omgesien het.’ ” (Catherine Garcia)

“Op dieselfde manier, wanneer die kerkfamilie mekaar liefdevol help, dien dit as ’n kragtige getuienis vir die wêreld van Christus se opofferende liefde.” (Catherine Garcia) (Joh. 13: 34 – 35).

Ons lewe in ’n wonderlike digitale wêreld wat gekom het om te bly. Maar dit is nie die Alfa en die Omega nie. Daar is ’n lewe buite die digitale wêreld. En dit is waar mense fisies bymekaar kom en gemeenskap beleef. Ons het mekaar fisies, persoonlik nodig. Want eers dan kan ek ander mense werklik emosioneel bemoedig en ’n drukkie gee.

Dit leer die Nagmaaltafel ons van gelowiges wat gemeenskap soek met mekaar.

Ons moet nie op eilande leef nie, maar eerder in “villages” of nedersettings van ware gemeenskap van gelowiges, waar ons waarlik omgee vir mekaar.

Amen 

(Ds. Paul Odendaal is leraar van die NG Kerk Adelaide.)

BRONNELYS:

Peter Greer and Greg Lafferty, 40/40 Vision (IVP Books, 2015), pp. 123-124

Eugene Peterson, A Generous Savior (The Gathering, 2012), p. 32

James Hamblin, “Living Simply in a Dumpster,” The Atlantic (9-11-14)

Catherine Garcia, “Minnesota community comes together to harvest crops for injured farmer, The Week (10-19-22); Cathy Free, “A farmer was injured saving a puppy. His town rallied to bring in his harvest,” The Washington Post (10-18-22)