NG Kerk Adelaide

SKRIFLESING: Prediker 4: 9 – 12 en Johannes 17: 21 – 23

Spanwerk is die geheim van alle sukses. Oorwinning kom deur spanwerk.

Spanwerk is die geheim van rugby. As elkeen net vir eie eer speel, sal die span verloor. Ons land se leuse in die ou bedeling was “Eendrag maak mag.” In my dienspligjare is soldate geleer om namekaar te kyk. Eers wanneer die laaste man in die peloton die doelwit bereik het, is die oefening voltooi. Daarom help die soldate mekaar om saam die oefening te voltooi. Dit is ook die geheim van ‘n geslaagde militêre operasie. In die natuur werk bye in die korf saam. Bokke bly in ‘n kudde om te oorleef. Leeus jag in troppe om suksesvol te wees. In die kerk bely ons ook dat ons glo “in die gemeenskap van gelowiges.”

Prediker sê ook baie duidelik, dat die mens wat net vir homself leef, kom tot niks. Prediker sê as’t ware dat die indiwidu nie alleen kan oorleef nie.

Die mens wat in ‘n span saam met sy mede – gelowiges leef, sal sterker wees. So iemand verheerlik God.

 Prediker 4: 9 – 12 beskryf dit duidelik: “Twee is beter as een, omdat daar vir hulle ‘n ruim beloning is vir hulle inspanning. Ja, as hulle val, kan die een sy maat ophelp; maar wee die een wat val sonder dat daar ‘n tweede is om hom op te help! Ook as twee by mekaar lê, kry hulle warm; maar as daar net een is, hoe kan hy warm word? As iemand die een wil oorweldig –  twee kan teen hom standhou. ‘n Driedubbele koord   word nie maklik gebreek nie.”

Ter wille van fisiese en emosionele ondersteuning, oorlewing en veiligheid is mense op mekaar aangewese. Ons is so geskape – ons is as wesens geskape wat alleen in ’n groep saam met ander kan oorleef. Daarom gebruik Prediker die beeld van ‘n driedubbele tou. ‘n Driedubbele tou is tog sterker as ‘n enkele tou.

Ons leef deesdae in ‘n tyd waarin die regte van die indiwidue meer gewig dra as die regte van ‘n gemeenskap. Dit is nie meer “een vir almal en almal vir een nie. Die verhale van die drie musketiers is hierin ‘n voorbeeld van saamstaan. Ongelukkig is dit deesdae: Elkeen vir homself en die duiwel vir die res.

Ons rysmier die huwelik en die gesin deur selfsug en deur eie belange voorop te stel. So word die huwelik en die gesinslewe verswak. ‘n Huwelik word versterk deur spanwerk, kamaraadskap en ‘n gees van offervaardigheid.

Ons rysmier die gemeenskap waarbinne ons lewe deur ‘n gees van onbetrokkenheid, kritiek, skinder en eie voordeel soek. Alle gemeenskappe in die wêreld beleef sekere fases. Daar is die groeifase van samehorigheid, die stagneerfase van onbetrokkenheid en die sterwende fase, waar ons mekaar beveg. In watter fase is Adelaide en Suid Afrika?

Ons rysmier die Christelike gemeente deur te dink ek kan my geloof op ‘n eiland beleef. Ek leef nie mee aan die gesamentlike byeenkomste van die gemeente nie, want ek wil my geloofslewe privatiseer. As ‘n mens alleen bid, word ‘n mens gou moedeloos. Maar as twee of drie saambid, kry jy die krag en geloofsmoed.

As jy op ‘n sneeudag na buite kyk en die skoonheid van die landskap bewonder, moet jy onthou dat daar nog nooit twee sneeuvlokkies dieselfde gelyk het nie. Tog is elke individuele sneeuvlokkie slegs ‘n druppel bevrore water as dit op die aarde val. Baie sneeuvlokkies bedek egter die grond en kan die gang van dinge en mense verander. As jy jou beste doen en die beste by die pogings van ander Christene aansluit, sal jy verbaas wees oor wat God met julle gesamentlike “beste” kan doen.

Haal een kooltjie uit ‘n vuur en kyk hoe gou dit doodgaan. Die kooltjie het ander kooltjies nodig om warm te bly. Ons het die gemeenskap van gelowiges nodig om te volhard. By die kerk en by die wyksbyeenkoms en by die bybelstudie het ek geestelike vriende om my te dra. Hulle kan vir my bid en ons kan vir mekaar omgee. God het die kerk en die gemeenskap van gelowiges as ‘n gawe aan sy kinders gegee.

Om eengesind te wees, om as ‘n span saam te werk is ‘n heilige opdrag aan die kerk. So dikwels rysmier ons die kerk en verswak as’t ware die kerk. Ons skeur die kerk, deur dwarstrekkery.

Daarom    roep Christus ons in Johannes 17 op om eensgesind te wees – om ‘n span te wees. God self stel vir ons daarin die voorbeeld in Johannes 17: 20 -21 met die woorde: “Ek bid egter nie net vir hulle nie, maar ook vir dié wat deur hulle woorde in My glo, dat hulle almal een kan wees, net soos U, Vader, in My is en Ek in U, en dat hulle ook in Ons kan wees, sodat die wêreld kan glo dat U My gestuur het.” Die heilige God-Drie-Enig vorm ‘n onlosmaaklike eenheid. Daarom word daar van die heilige “Ons” gepraat. Daarom roep Johannes 17: 22 – 23 ons ook op om eensgesind te wees, om ‘n span te wees ….. omdat die geloofwaardigheid van die kerk daarvan afhang.

Skinder, dwarstrekkery, hardkoppigheid en selfsug kan die eenheid, die spanwerk van die kerk bedreig en sodoende die geloofwaardigheid van die kerk in gedrang bring.

Jou bydrae kan ‘n verskil maak aan jou geloofsfamilie se welsyn. Die volgende verhaal illustreer dit. Op ‘n warm dag het Herman Trueblood, nadat hy afgekoel deur ‘n lekker swem in die see, gesien hoe ‘n swetende man en sy twee seuns op ‘n warm dag probeer om dié se stukkende motor teen ‘n helling op te stoot. Twee stemme het binne-in hom met mekaar begin gepraat. Een het gesê: “Daar is ‘n geleentheid vir diens; jy moet hulle help om die motor te stoot.” Die ander stem het geprotesteer: “Dit is nie jou saak nie. Jy sal net warm en vuil word. Laat hulle hul eie probleem hanteer.” Hy het uiteindelik toegegee aan sy beter impuls. Hy help toe stoot aan die motor. Die motor het beweeg en aanhou beweeg, totdat die motor se enjin begin loop het . Toe sê die man iets wat Trueblood nooit vergeet het nie. Die man steek sy vuil hand uit, en Trueblood steek sy vuil hand uit. Die man het gesê: “Ek is baie bly dat jy saamgestoot het. Jy het net genoeg krag bygevoeg om die enjin aan die gang te kry.”

Daar is het jare verloop sedert daardie warm dag, maar Trueblood kan nog steeds die man hoor sê: “Jy het net genoeg krag gehad, bygevoeg aan ons s’n, om die enjin aan die gang te kry.” Dit het  Trueblood laat nadink: “Daar is duisende mense wat sukkel om hulle swaar vrag probleme oor die heuwel te kry, en ek kan waarskynlik net genoeg krag bygevoeg om hulle probleem op te los. ” Deur my emosionele ondersteuning het ek vir iemand gehelp met sy of haar probleem.

Kom ons bid dat God ons eensgesind sal hou in die huwelik, in die gemeenskap en in die kerk. Omdat die geloofwaardigheid van die kerk daarvan afhang.

‘n Driedubbele tou breek nie maklik nie.                        AMEN

(Ds. Paul Odendaal is leraar van die NG Kerk Adelaide.)