NG Kerk Adelaide

SKRIFLESING: Luk 15: 1- 10

Daar was ‘n diep gelowige Katolieke Christenvrou wie se seun in die 2 de Wêreldoorlog gesterf het. Die weermag het die seun se lyk na sy moeder terug gestuur om begrawe te word. Die seun was egter ‘n jongman wat alreeds voor die oorlog ‘n Protestant geword het.

Die Katolieke het nie toegelaat dat Protestante in hulle kerkhowe begrawe word nie. Die moeder het egter probeer en na haar priester gegaan en gevra of haar seun in die begrafplaas begrawe mag word. Die priester was in ‘n dilemma, want die kerkwet sê dat geen Protestant in hulle kerkhof begrawe mag word nie. Hy moes na die moeder gaan en vir haar sê, hy is jammer, maar hy kan nie aan haar versoek voldoen nie. Die priester was baie ontroerd deur haar teleurstelling en het nie nag sleg geslaap en baie gedink. Die volgende oggend het hy ‘n plan. Hy sê vir die moeder: “Begrawe jou seun, net aan die buitekant van die begrafplaas se muur”. Sy sê toe: Maar ek wil hom nie buitekant die begrafplaas se muur begrawe nie, ek wil hom binnekant begrawe.” Die priester sê toe vir haar : “Vertrou vir my”. So het die vrou toe haar seun net buite langs die begrafplaas se muur begrawe. “n Week later is sy verbaas toe haar seun se graf aan die binnekant van die begrafplaas is, want sien die priester het die muur herbou om ook die graf in te sluit. Vervolgens sê die priester: “Die kerkwet sê dat die seun nie in die kerkhof begrawe mag word nie, maar daar is geen wet wat verbied dat die kerkhof se grense verlê mag word nie. Omdat die priester vir die vrou omgegee het, en vir haar jammer was, het hy ‘n plan beraam.

God maak ook so! Sy liefde maak dat Hy die wêreld sal omkeer om ons te red. Hy het inderdaad aan die kruis ook die wêreld omgekeer om vir ons te red.   God se liefde is grensverskuiwend!

God is soos die Herder wat sy 99 skape los, om die een te soek wat verlore is. God is soos die vrou wat haar huis omkeer om een verlore penning te soek.

Daarom die tema vanaand: Om grense te verskuif….  

Ons gaan kyk na die gelykenisse van die verlore skaap en die verlope penning.  Kom ons kyk heel eerste na die verlore skaap. Jesus vertel die gelykenis, juis na aanleiding van die Farisieërs se lelike opmerking omdat Jesus saam met sondaars eet. Deur hierdie gelykenis wil Hy aantoon dat God se genade en barmhartigheid geen grense het nie. God se genade is nie beperk tot die 99, die vroom groepie, die beter klas nie. Nee, God gaan na die verlorenes.

Jesus Christus het grense verlê om ook die nie Jood, die prostituut, die diewe, die sondaars in te sluit. Wat wonderlik is, is dat nie die skape die herder soek nie, maar dat die herder die verlore skaap soek. Nie mense soek God nie. God soek mense! En hierdie sekerheid van die heil is die onvervangbare basis van ‘n gesonde Skrifbeskouing – daarsonder is dit ‘n vertoning van goeie werke.

Maar is dit nie dom van die herder om 99 skape te los en net 1 verlorene te gaan soek nie? Nee, dit is juis die sekuriteit van die 99. As God soveel vir die enkeling omgee, sal God ook vir my kom soek of vir enige een van die 99 wat dalk verlore sal raak.

Juis daarom kan ons die vreugde verstaan as die enkeling, die enkele skaap gevind word. In Palestina was die eiendom die besit van die hele familie. Die verlies van 1 skaap is die verlies van die hele groep. Juis daarom moet God se vreugde oor die redding van ‘n verlorene ook ons vreugde word.

Is dit nie vir u aandoenlik dat God bekommerd is, besorg is, jammer is, bewoë is oor die enkeling – ook oor jou. Juis daarom verstaan ons God se vreugde in die vind van ‘n verlorene.

Dit bring ons by die tweede soort vreugde, naamlik die vind van die verlore penning. Wanneer die vrou na die penning verwys wat sy gevind het, beskryf sy nie die verlore toestand van die penning nie. Sy sê” Die penning wat ek verloor het”. Sy laat die klem val op haar eie skade en verlies. Wanneer die vrou die penning soek, soek sy die penning nie omdat sy vir die penning jammer is nie, maar omdat sy vir haarself jammer is. Sy het iets kosbaars verloor.

Onmiddelik moet ons die doel van die penning verduidelik. Wanneer ‘n vrou in die antieke tyd trou het sy ‘n bruidskat van haar man ontvang. Dit was in die vorm van ‘n halsnoer wat sy om haar nek gedra het. Die halsnoer het verskeie pennings ingehad, afhangende van hoe ryk die man was. As een penning wegraak en uitval, is die halsnoer onvolledig. As die vrou dan die halsnoer sou dra, sal almal vra: “Mevrou, ek sien jou halsnoer is onvolledig. Daar kort ‘n penning.” Sy sou skaam kry. Dit is amper soos vandag se verloofringe met ‘n paar diamante in. As een diamant uitval, is die diamantring ‘n verleentheid.

Wanneer die vrou haar penning vind, vind sy haar heelheid terug. Wanneer God ‘n sondaar soek en vind, herstel Hy die skepping. God maak heel, wat onvolledig is. God maak volledig met sy uitverkiesende genade. Daarom is God vreugdevol. Hy bring sy eiendom tot volledigheid en heelheid.

God is nie ‘n God wat “’n leë-huis-sindroom” kan hanteer nie. Daarom maak Hy sy gesin, sy kerk voltallig.

Pinkster is nie slegs ons vreugde nie. Pinkster is ook God se vreugde. Daarom het Hy sy Heilige Gees gegee om kragtig te werk in hierdie wêreld en vir hom ‘n volk, ‘n kerk te versamel. Pinkster beteken dat God sy kinders terugkry deur die werking van die Heilige Gees.

In albei gelykenisse gaan dit oor grense wat verskuif word. Die herder gaan  soek die 1 verlore skaap. Hy verlaat die bekende en gaan soek elders vir die verlore skaap.

In die verlore penning, word ook grense verskuif. Die vrou keer haar huis om, totdat sy die penning gekry het.

In albei gelykenisse gaan dit oor vreugde. Die vreugde van die herder oor sy verlore skaap en die vreugde van die vrou oor haar verlore penning. Hulle het weer hulle heelheid terug gekry. Die herder het weer al 100 sy skape en die vrou se halsnoer is weer volledig. Al die pennings is nou in haar bruidskat.

In hierdie twee gelykenisse gaan dit oor God se ontfermende liefde. Liefde wat grense verlê en ander insluit. So moet ons as Christene ook wees. Ons moet liefdevol grense verlê, ander insluit en God se Koninkryk tot heelheid bring.

Ons kan so maklik grense trek. Mense uitsluit. Mense afskryf. Maar God se kinders moet grense oorsteek na alle mense. Dan sal ons vir God vreugde verskaf en die engele sal juig oor elke bekeerde sondaar.

Die Pinkster wil ons daaraan herinner dat die Heilige Gees grense oorsteek na alle mense. Ons moet net aansluit by die Heilige Gees se werk.

Dan sal daar vreugde in die hemel wees.

AMEN

(Ds. Paul Odendaal is leraar van die NG Kerk Adelaide.)